ارزیابی راهبرد توسعه میان افزا در تامین مسکن و ظرفیت پذیری بافت های فرسوده (مطالعه موردی شهر زنجان)

با توجه به توسعه ناپایدار شهرها، راهبرد توسعه میان افزا از مهمترین راهبردهای توسعه شهری است که می تواند توسعه شهری را مطابق با توسعه پایدار هدایت نماید. هدف این مطالعه ارزیابی راهبرد توسعه میان افزا در تامین مسکن و ظرفیت پذیری بافت های فرسوده می باشد. پژوهش حاضر از نظر ماهیت، از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیق، از نوع روش های اسنادی- تحلیلی است اطلاعات مورد نظر به صورت مشاهده، تهیه نقشه های ضروری و تکمیل پرسشنامه جمع آوری شده و برای تحلیل آنها از نرم افزار spss و تکنیک gis استفاده شده است. حجم نمونه 382 عدد پرسشنامه می باشد که از جامعه آماری بافت فرسوده شهر زنجان با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد محدوده مورد مطالعه استعداد¬های بالایی در راستای توسعه میان¬افزا دارد و در صورت توجه به این پتانسیل¬ها، بافت فرسوده می¬تواند نقش موثر در کاهش رشد بی ر¬ویه شهر داشته باشد و به افزایش قابلیت-ها جهت تامین مسکن کمک نماید که در این صورت شاهد شکل گیری شهر پایدار و سالم خواهیم بود. همچنین طرح ها و اقدامات مربوط به بافت های فرسوده نتواسته بافت فرسوده را در سطح رضایت بخشی از بعد توسعه میان افزا قرار دهد. یافته¬های تحقیق نشان می دهد که توسعه میان افزا تاثیر مثبتی در ارتقاء سرزندگی، مطلوبیت اجتماعی و مسکن گزینی در بافت¬های فرسوده دارد. و بین توسعه میان افزا با متغیرهای سرزندگی، مطلوبیت اجتماعی و مسکن گزینی ارتباط معنی داری وجود دارد. بنابراین می توان گفت که سرزندگی، مطلوبیت اجتماعی و مسکن گزینی به تفکیک توسعه میان افزا (کمتر، متوسط، بالا) دارای تفاوت معنی داری می باشد.